Tjonge, tjonge, dat is me wat zeg. Dagen van tevoren zit je er tegen aan te hikken en dan eindelijk is het zo ver. Mijn man en ik gaan winkelen. Als reumapatiënte, zittend in een rolstoel is dat beslist geen lolletje. Maar zo nu en dan heb je toch nieuwe kleren nodig. Deze keer gaat het om een jas en een broek. Ik laat me door m'n man mijn jas en schoenen aan doen. Hij maakt mijn schoenveters vast en knoopt mijn jas dicht omdat ik het, met die kromme handen en vingers van mij, niet zelf meer kan.

Na veel gehijs en gesjouw zit ik in de auto op weg naar Leidschenhage: het winkelcentrum van Leidschendam. Als er dan een parkeerplaats gevonden is met een bordje voor algemeen invalide mag je blij zijn dat hij nog niet bezet is, want er zijn nog altijd van die schooiers die onrechtmatig op die plaatsen gaan staan. Mensen die niets mankeren en die je met veel plezier een tijdje in het gips zou willen slaan.