Tante Dora was een simpele ziel. Sommige familieleden zeiden dat ze niet goed snik was, maar wij waren aan haar gewend en we wisten dat ze voor alle schepselen lief was. Een bijzondere liefde had zij voor vliegen; zij zou ze nimmer verdriet willen doen. Daarom werden alle vliegen die in haar huiskamer rondvlogen door haar persoonlijk op een speciale manier gevangen. Zij was dan ook de beste vliegenvangster die ik ooit heb gekend.

Het is nu al vele jaren geleden dat het gebeurde, maar een keer heeft tante Dora een valse vlieg gepakt. Ze heeft zich toen behoorlijk bezeerd en vanaf die tijd was ze toch wat voorzichtiger geworden; ze pakte daarna niet alle vliegen meer.

Dat vangen ging als volgt: tante Dora wachtte eerst totdat er een vlieg op haar tafel kwam zitten. Dan sloop ze voorzichtig naar de tafel en wachtte even totdat de vlieg stil zat. Dan kromde ze haar hand en met een snelle zwaai veegde ze met haar vuist over het tafelblad.