Een nabeschouwing op de halve finale van Euro2000

Kanweljanken

Door: Dolf Jansen

Kutkutkutkutkutkutkut. Twee keer drie kwartier en dan nog een half uur en dan nog een serie strafschoppen, neeeeeeeeeeeeeeee geen strafschoppen, sla me, neem me hard en meedogenloos, smeer me in met appelstroop en sluit me op met de drie domste 'actrices' uit Onderweg naar Morgen', laat me vier uur discussiėren met een gristen of een moslim of een katholiek die het zeker weet, maak me lid voor het leven van Boek en Plaat, draai het volledige repertoire van Frans Bauer hard en rechtstreeks op mijn buis van Eustachius, draai mijn ballen in een bankschroef (niet te hard), spuit me volledig oranje met verf die er echt heel moeilijk af gaat, alles alles alles beter dan een serie strafschoppen in een wedstrijd waarbij Nederland meedoet en het per ongeluk ook nog eens ergens over gaat. Een finale of zo. Tijdens het vorige halve finale-drama zat ik in een cafe in Noorwegen (het cafe in Noorwegen, denk ik bij nader inzien), in een zeer moeilijke hoek half onder een tv met veel moeite een vreselijk spannende wedstrijd te bekijken, met als grote plus tov gisteren dat beide teams ook feitelijk wilden voetballen.

Fukfukfukfukfukfukfukfukfukfuk. Dat je niet wint is tot daar aan toe, of tot hier, weet ik veel, maar dat een half land zich oranje uitdost en zonder enige gene bossen wortelen op zijn hoofd spijkert omdat die toevallig ook die kleur hebben, en dat je dan verliest van die gladde jongens in hun dito shirtjes, en dat je dan toch echt helemaal voor lul loopt met al je oranje shit, die je anders lekker tot en met zondag of maandag zelfs had kunnen blijven dragen, en dat je weet dat je had moeten winnen en had kunnen winnen, maar dat je dat niet gedaan hebt en dat je dus verliest. En Frank de Boer kan best scoren, kwa pienantie, alleen je moet hem op 35 meter leggen en niet op elf.

Shitshitshitshitshitshitshitshitshit. Op de paal en een gemiste pinantie en net naast en nog een pienantie, maar dan op de paal en weer niet en weer niet en weer niet. En wat heeft die del Pierro veel op de grond gelegen. Ik ook trouwens, op de grond, van de spanning, en met twee kleine kinderen bovenop me, want hou dat maar eens bezig tot half negen 's avonds, en ze houden helemaal niet van voetjebal, en terwijl ik dat schrijf is het 'overal onrustig in het land', want mensen zijn teleurgesteld, want we hebben verloren. Maar ik blijf vrolijk.

[stilte; instart hartverscheurende huilgeluiden]

Oh ja, er zijn valse kaartjes voor de finale in omloop. Ze zijn herkenbaar aan het feit dat er Frankrijk-Nederland op staat. En je kan ze makkelijk doorscheuren, en dat kan met de echte niet. Maar als je de echte hebt, zou ik ze lekker doorscheuren!

En nu ga ik mijn zoontje (anderhalf) wakkermaken, en de tuin in, oefenen, strafschoppen. Want tegen de tijd dat hij in Oranje staat, moet het toch een keer goed gaan.