Verschrikt keken ze elkaar aan. Geeltje begon te lachen en zei:
"Dat was leuk zeg, dat doen we nog een keer."
Ze gingen een heel eind uit elkaar staan, begonnen weer te hollen en weer botsten hun buikjes tegen elkaar.
Boem!!!
"Kijk nou eens!?" zei Geeltje, "nu zijn we allebei groen...!"

27 mei 1987

Het was in de maand oktober 1940 dat Mia samen met haar moeder door het West-Brabantse polderlandschap fietste. Hun reisdoel was het dorpje Zwingelspaan waar een zuster van haar moeder, Tante Johan, woonde.
Voor Mia was het de eerste grote rit op haar nieuwe groene fiets die ze op haar verjaardag van haar ouders had gekregen. Voordat Mia kon gaan fietsen had haar vader grote houten blokken aan de pedalen van de fiets geschroefd om de afstand tussen de pedalen en het zadel wat korter te maken.
De hele zomer was ze bezig geweest om te leren fietsen. Ze had erg haar best gedaan en kon nu goed fietsen. In ieder geval goed genoeg om de tien kilometer naar Tante Johan zelf te rijden. Tenslotte was ze al zes jaar en vond ze zichzelf te groot om nog bij haar moeder achterop in het fietsstoeltje te zitten.