Hij mompelde dan: "Er moet nog wat zout bij Marie."
Mia's moeder strooide er telkens wat zout bij. Dat hele gebeuren werd een paar keer herhaald totdat haar vader zei: "Nu is het wel goed zo."

De schoongemaakte varkensdarmen (lange roze strengen, glibberig en vettig) stonden al klaar in een schaaltje om gevuld te worden.
Haar moeder maakte de darm aan één kant dicht en hield hem zo vast, dat haar vader de darm gemakkelijk kon vullen. Dan schepte hij met de soeplepel het varkensbloed in de darm. Als de darm vol genoeg was, knoopte hij hem met een touwtje dicht. Daarna werd de bloedworst in een grote pan water gedaan en gekookt totdat de worst helemaal hard was.
Elke keer als haar vader de lepel optilde en hem daarna weer terug in de emmer liet zakken, spetterde er wat bloed in zijn gezicht en op de tafel. En toen de bloedworst helemaal klaar was zat de tafel, een aantal stoelen, Mia's moeder en hijzelf onder de bloedspetters. Mia rilde toen ze ernaar keek...

Na het maken van de bloedworst werd de tafel schoongemaakt. Haar moeder zette dan een grote pan op de tafel waarin de kop van het varken was gekookt. De kop was zo gaar gekookt dat de botjes er zo uitvielen. Haar vader haalde alle beentjes uit de pan en tot Mia's grote schrik waren daar ook een paar tanden en kiezen bij.
Mia ging vlug op haar knieën zitten om alles wat er op de tafel gebeurde beter te kunnen zien.
Toen zag ze in de pan een troebele grijsachtige brij waarin twee grote witte glazige knikkers dreven. Mia wou weten wat dat was en daarom vroeg ze haar vader: "Wat is dat pa...?" en ze wees met haar vinger naar de glazige dingen die in de pan lagen.
Haar vader pakte een lepel en schepte de ronde bolletjes uit de pan, legde ze in zijn hand en liet ze heen en weer rollen.
"Kijk..!" zei hij. "Dat zijn de ogen van het varken." Hij pakte een mes en sneed er eentje open, meteen liep al het vocht uit het oog. Mia was verbaasd dat er zoveel water in een oog kon zitten.